چرا در پایان نماز سه بار الله اکبر می گوییم و دستها را به بالا می آوریم !؟

در ذکر تکبیر همواره به این حقیقت که خداوند متعال بزرگ تر و بزرگ ترین است اشاره می شود.ذکر تکبیر در هر کجا از نماز با توجه به اذکار و حالاتی که تکبیر متعاقب آن می آید متفاوت است.
از نظر عرفا و دانشمندان اخلاق آن چه مانع کمال ورشد انسان به سوی سعادت ابدی و عروج انسان به سوی معشوق و معبود حقیقی می گردد حجاب های ظلمانی است که بر اساس تقسیمی به 7 نوع حجاب تقسیم می شود.برای داخل شدن به حریم نماز که مصداق عروج به سوی معبود حقیقی است بایستی از این حجاب های هفتگانه گذشت لذا مومن قبل از ورود به نماز مستحب است با توسل به خدا به عنوان بزرگ ترین نیرویی که می تواند انسان را از این حجاب های ظلمانی نجات دهد هفت مرتبه تکبیر می گوید و با هر مرتبه تکبیر یکی از حجاب های ظلمانی مانع کمال خویش را به پشت سر می اندازد و از آن عبور می کند تا مهیای تکبیره الاحرام به معنای مجوز ورود به حریم عروج و شهود مقام حق تعالی گردد.
تمامی مراحل نماز اعم از اذکار و حالات و رفتارها اشاره به سه نوع توحید حق تعالی دارد.توحید ذاتی ، توحید صفاتی و توحیدعبادی.
نماز گزار در طول نماز همواره اذعان و اعتراف به این توحید های سه گانه می کند لکن فهم و درک مومن ، هر چقدر هم که بالا باشد ناقص است و به کنه معرفت توحیدی نمی رسد لذا در آخر نماز ضمن تکرار تکبیرات سه گانه و بلند کردن دست ها تا موازات گوش به این حقیقت تاکید می کند که خدایا همه این شناخت و اعترافات من کمتر از حقیقت یکتا و بی نقص توست و تو بزرگتر از آنی که بتوانم به توحید ذاتی حقیقی تو دستیابم . تو بزرگ تر از آنی که بتوانم به توحید صفاتی حقیقی دستیابم. تو بزرگتر از آنی که بتوانم به توحید عبادی که منحصر به توست دستیابم. ضمن اعتراف به این حقایق همه عبادات ناقص خود را با گفتن سه تکبیر به پشت سر می اندازد و مراتب خضوع و خشوع خویش نسبت به مقام الهی را متذکر می شود.