امير المؤمنين على بن ابيطالب عليه السّلام

قِوَامُ اَلدُّنْيَا بِأَرْبَعٍ عَالِمٌ يَعْمَلُ بِعِلْمِهِ وَ جَاهِلٌ لاَ يَسْتَنْكِفُ أَنْ يَتَعَلَّمَ وَ غَنِيٌّ يَجُودُ بِمَالِهِ عَلَى اَلْفُقَرَاءِ وَ فَقِيرٌ لاَ يَبِيعُ آخِرَتَهُ بِدُنْيَاهُ فَإِذَا لَمْ يَعْمَلِ اَلْعَالِمُ بِعِلْمِهِ اِسْتَنْكَفَ اَلْجَاهِلُ أَنْ يَتَعَلَّمَ وَ إِذَا بَخِلَ اَلْغَنِيُّ بِمَالِهِ بَاعَ اَلْفَقِيرُ آخِرَتَهُ بِدُنْيَاه

نظام دنیا به چهار چیز است: دانشمندى که به دانش خود عمل مى کند. نادانى که از آموختن شانه خالى نمى کند. توانگرى که با دارایى خود به تهیدستان بخشش مى کند. تهیدستى که آخرت خود را به دنیا نمى فروشد.پس هر گاه دانشمند به دانش خود عمل نکند،نادان از آموختن باز ایستد.و هرگاه توانگر در مال خود خسیسى کند،تهیدست آخرت خود را به دنیا فروشد.